Raz w wigilijną, mroźną noc,
Kiedy radość trwa do świtania,
Po śniegu dziewczynka boso szła
Niosąc zapałki do sprzedania.

W jej domu biednym hulał wiatr,
I bieda była wielka,
Więc choć za kilka marnych groszy,
Chciała sprzedać zapałek pudełka.

To smutna opowieść, więc Nutki postanowiły zmienić jej zakończenie, bo Wigilia to niezwykły dzień kiedy wszyscy powinni być razem, dlatego zaprosiły Dziewczynkę do siebie. Otóż my swe serca szeroko, bo chociaż to stare dzieje, dzisiaj takich dzieci, jak „Dziewczyna z zapałkami” jest naprawdę wiele. Pomóżmy im jeśli możemy, zróbmy co w naszej mocy, możemy i my kiedyś będziemy potrzebować czyjejś pomocy.